- Ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993  z późn. zm.);

- Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks Postępowania Administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.);

- Ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006 r. nr 225, poz. 1635 z późń. zm.).

- Podanie z umotywowanym wyjaśnieniem, dlaczego wnioskodawca nie mógł dokonać obowiązku meldunkowego w podstawowym trybie przewidzianym w ustawie o ewidencji ludności i dowodach osobistych;

- wypełniony druk zgłoszenia pobytu stałego lub czasowego (odrębny dla każdej meldującej się osoby). Druk jest dostępny na stanowisku pracy;

- zaświadczenie o wymeldowaniu się z poprzedniego miejsca pobytu stałego (tylko w przypadku chęci zameldowania na pobyt stały i posiadania zameldowania stałego w innej gminie), chyba, że osoba dokonuje zameldowania z równoczesnym wymeldowaniem się z dotychczasowego miejsca pobytu stałego;

- dowód uiszczenia opłaty skarbowej za wydanie decyzji;

- dowód uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa;

do wglądu:
- dowód osobisty osoby składającej wniosek, a w uzasadnionych przypadkach – inny dokument pozwalający na ustalenie tożsamości;
- odpis skrócony aktu urodzenia – w przypadku osób niepełnoletnich, nieposiadających dokumentu stwierdzającego tożsamość.

Postępowanie w sprawie zameldowania na pobyt stały lub czasowy prowadzone jest w przypadku:
- braku potwierdzenia na formularzu meldunkowym faktu pobytu w lokalu przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu
- braku dokumentu potwierdzającego tytuł prawny do lokalu.

Strona zamieszkała za granicą lub mająca siedzibę za granicą, jeżeli nie ustanowiła pełnomocnika do prowadzenia sprawy zamieszkałego w kraju, jest zobowiązana wskazać w kraju pełnomocnika do doręczeń.

W przypadku niewskazania pełnomocnika do doręczeń przeznaczone dla tej strony pisma pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.